Nele — februari 2020

Met een start BMI van 40,5, melde ik me dik drie jaar geleden bij dokter Van Vlodrop. 

Ik was de oneerlijke strijd tegen de kilo’s beu.  Ik had al heel wat gelezen via google, en ook via een facebookpagina voor mensen die een gastric bypass overwegen of al hadden gekregen. 

Heel zenuwachtig kwam ik de consultatie binnen.  Er volgde een verhelderend, geruststellend gesprek.  Een gastric bypass zou de oplossing kunnen zijn van mijn overgewicht.  Een traject met vooronderzoeken volgde, en enige tijd later kreeg ik te horen dat de GB door kon gaan. 

Ik had er goed over nagedacht, de eventuele blijvende consequenties van de bypass aanvaard ( evt niet meer tegen suikers kunnen, of tegen vetten, de veel kleinere porties,… )  Door dit aanvaarden, ging ik met bitter weinig zenuwen de operatiekamer binnen. 

De eerste twee dagen na de operatie nam ik pijnstillers, maar vanaf dag drie had ik die niet meer nodig.  Ik reed zelfs na de opname zelf naar huis.  Het ging echt goed ! 

Eten werd zoeken, zeker de eerste maanden.  Een goed half jaar lang, was het lastig, kon ik niet zoveel verdragen, en gaf ik bijna dagelijks over.  Maar ik voelde me verder goed.  De kilo’s vlogen er af.  Na zes maand bleek mijn maag alles terug beter aan te kunnen, en was dit vervelend gegeven verleden tijd. 

Ik verloor 40 kg, evenveel als mijn 9 jarige dochter ! 

Ik voelde me echt super, de kniepijn, pijn in de hielen bij het stappen, frequente rugpijn van voor de operatie, waren na een verlies van 15 kg al weg, en de rest van de verloren kilo’s, zorgden voor een mooi gevulde kleerkast ? 

Ik was zo blij dat ik dit had gedaan ! 

Er was één ding wat me ongelooflijk stoorde, dat ervoor zorgde dat ik me toch niet helemaal bevrijd voelde: die buik…   

Ik informeerde mezelf via dezelfde kanalen weer in verband met een buikwancorrectie, en ging ook terug bij dokter Van Vlodrop ten rade. 

Mijn datum werd vastgelegd.  Ik ging weer zonder zenuwen naar het OK. 

Toen ik terug bijkwam lag ik in een gebogen positie.  Bij het verversen van het verband, kon ik de eerste keer al een glimp opvangen van mijn nieuwe buik, en ik was al enorm blij met wat ik zag ! 

Tijdens de operatie bleek ik een diastase van de buikspieren te hebben ( door de zwaarlijvigheid en/of de zwangerschappen, waren mijn buikspieren uit elkaar gegaan, wat ook voor een uitpuilende buik zorgde ).  De dokter naaide die spieren terug aan elkaar.  En dat heb ik geweten !  de eerste dagen kon ik niet eens zonder het gebruik van de peroquet, mijn eigen zitvlak verleggen…  Lachen, hoesten, anders gaan liggen, was pijnlijk.  Ik vergelijk het met 50.000 sit-ups doen.  Langzaamaan ( na enkele weken ) verbeterde dit. 

Na tien dagen werden de draadjes verwijderd.  Mijn navel was nog niet gesloten, en vroeg verdere opvolging.  Een afspraak hiervoor werd een week later vastgelegd.  Diezelfde middag bleek een stukje van de naad echter terug te zijn open gegaan.  Ik kon, na telefonisch overleg, direct bij de dokter langsgaan, waarna de naad verstevigd werd zodat het niet verder kon open gaan.   

Uiteindelijk, met wekelijkse opvolging door de dokter, en met dagelijkse verzorging door de thuisverpleging, duurde het zes weken voordat de wonden volledig dicht waren.  Malchance…  

Door de wondproblemen bleef ik zes weken thuis in plaats van de vooropgestelde vier. 

We zijn nu vier maand na de buikwandcorrectie en ik had nooit durven dromen dat ik dit kon zeggen: maar voor ’t eerst in mijn leven, ben ik blij met wie ik zie in de spiegel, met wie ik ben geworden !!!  Dit is zo een zalig gevoel. 

Mijn eerste bikini ooit ligt klaar voor deze zomer ! 

Zou ik een GB aanraden aan mensen ?  Ik zou hen mijn verhaal vertellen, ook over de eerste zes maanden, en zeggen dat ze zich goed moeten informeren, en dat ze zelf de pro’s en contra’s moeten afwegen.  Het is een beslissing die je niet zomaar neemt, je moet zelf beslissen of je je leven en levensstijl wil omgooien. 

Zou ik een buikwandcorrectie aanraden ?  Direct !  Zelfs met de pijnlijke buikspieren en de wondproblemen, is dit een ingreep die voor mij enorm positief is geweest.   

Ik ben zo dankbaar dat ik door de hulp van dokter Van Vlodrop en haar team, de Nele geworden ben die ik vandaag ben!